📚 Va 4 años asistimos, nel Banc Expropiat de Barcelona, a la presentación-recital desti poemariu escritu por Camilo Méndez Ferrarese.
🖊️Camilo escribió estos poemes va 34 años y foi asoleyao nel añu 2000. Trátase d'un llibru enllenu de sentimientu, un poemariu rebelde escritu por un Camilo mozu de 19 años.🔎 Si restolais per internet o por redes sociales y buscais el so nome nun vos va salir nada, porque Camilo vive na cai desde va 7 años. Desde que perdió too y caleya tolos díes pel barriu de Gracia.
Va 4 años, ficiéron-y esti pequeñu homenaxe dándo-y valor a una obra tremada de pensamientos y sentimientos, una obra reivindicativa que sigue vixente angüaño, de la que Camilo se siente bien arguyosu cada día.
🥺Camilo sigue escribiendo, recostáu nun bancu, nun soportal o enriba d'unos cartones, diz que-y salen soles les pallabres...
💔 La so vida ye más dura de lo que cualquiera de nos podemos imaxinar. El 20 de xunetu de 2018 Camilo sintióse escritor y artista de nuevu. Vendío dalgunos exemplares que-y quedaben del so llibru y que levaba 4 años carretando nel so carrín. Firmolos con ciñu y con tol tiempu del mundu, bien seliquín y tomándose minutos y minutos en cada dedicatoria.
🖤Tovía güei siéntome afortunada por haber conocío a Camilo y por tener na mió biblioteca el so poemariu. Sicasí nunca tuvi sentimientos tan encontraos nun actu d'esti tipu. Impotencia de que nós tornáremos al hotel o a casa y Camilo, como siempres, a la cai.
Ningún comentario:
Publicar un comentario